Deskowania fundamentów można projektować na różne sposoby. Zasadniczo istnieje różnica między szalunkiem dla fundamentów indywidualnych, zwykle zaprojektowanych jako fundamenty pod tak zwane kielichy, a szalunkiem dla fundamentów paskowych. Rodzaj konstrukcji jest podyktowany wielkością, głównie wysokością szalunku fundamentowego. Systemy deskowań dla poszczególnych fundamentów są podobne do deskowania słupów, a deskowanie dla fundamentów paskowych jest podobne do szalunku. Zwykle do deskowania fundamentów stosuje się różnego rodzaju płyty z dźwigarami szalunkowymi w postaci tak zwanych rygli. Poszczególne fundamenty są również zabezpieczane za pomocą rygli, ale typu wieńcowego. Jako ściągi szalunkowe stosowane są druty ściągowe jak i również metalowe śruby.
Deskowania stropowe to rodzaj szalunku najczęściej spotykany w konstrukcjach takich jak domy mieszkalne. Szalunek w większości przypadków składa się ze zwykłych płyt szalunkowych. Spoczywa on na kantowanych belkach szalunkowych, które są umieszczone na belkach głównych, przenosząc całe obciążenie do dużych okrągłych drewnianych słupów. Przy mniejszych pomieszczeniach główny nośnik wraz z dwoma kolumnami tworzy estakadę. Przewidziano ukośne stężenia płytowe, które przejmują siły działające poziomo. Okrągłe drewniane kolumny są osadzone na podwójnych klinach, które służą jako pomoc do zdzierania i urządzenie korygujące. Deskowanie belek posiada prefabrykowane elementy szalunkowe (poszycie dolne i boczne). Takie pojedyncze części są produkowane na podstawie wymiarów belek określonych w projekcie. W celu prefabrykacji części szalunkowych należy na miejscu wykonać specjalny stół przygotowawczy. Dno poszycia i panele boczne składają się z płyt szalunkowych zbijanych razem za pomocą pasów osłonowych.
Istnieje również deskowanie wykopów. W zależności od wielkości belki, szerokość dna blachy jest tak dobrana, aby po obu stronach szerokości słupa żelbetowego akceptować grubość blachy i pasów zakrywających oraz szerokość deski oporowej, mającej około tysiąc milimetrów. Dno z blachy można umieścić na wsporniku cokołu (koziołek utworzony przez rygiel połączony z dwoma słupami za pomocą knag) lub na okrągłym słupie drewnianym, na którym również znajduje się rygiel z łącznikiem zatrzaskowym. W tym drugim przypadku okrągły słup drewniany znajduje się pod środkiem belki. Przez ukośne deski usztywniające okrągły słup drewniany jak i również znajdujący się nad nim rygiel tworzy złożony w swego rodzaju trójkąt. Poszycie boczne jest umieszczane na dnie poszycia i utrzymywane przez płytę dociskową.
Na górnej krawędzi poszycia bocznego zamontowany jest rygiel z obu stron przytrzymujący szalunek drutem lub ściągami trzpieniowymi.
Do szalunku bezpośrednio nad ściągami należy przybić listwę podporową, aby podczas mocowania szalunku zachowana była rzutowana szerokość belki.